Αφιέρωμα: Καραγκούνικα πρόβατα

Μία από τις σημαντικότερες ελληνικές φυλές προβάτων είναι η Καραγκούνικη. Συναντάται κυρίως στα φυσικά πεδινά λιβάδια της Θεσσαλίας και το σύνολο τους στην χώρα μας αγγίζει τις 200.000 σε αριθμό. Πρόκειται για ιδιαίτερα ανθεκτικά ζώα τόσο στις υψηλές θερμοκρασίες του θέρους όσο και στις δύσκολες συνθήκες του χειμώνα και χαρακτιρίζονται από μακροβιότητα και μερική αντίσταση στο νόσημα της πιροπλάσμωσης. Από τις ελληνικές φυλές εμφανίζουν μεγάλη αποδοτικότητα και είναι χρέος μας να συνεχίσουμε την εκτροφή αυτής της υπέροχης φυλής με σωστό τρόπο, προσπάθεια για γενετική βελτίωση και διατήρηση αυτών των γονιδιακών γραμμών που αποτελούν και κληρονομιά της χώρας μας.

Μορφολογικά χαρακτηριστικά: Ανήκει στις μεγαλόσωμες φυλές ελληνικών προβάτων με σωματικό βάρος να αγγίζει τα 80 κιλά για τα κριάρια και περίπου 60 για τις προβατίνες (βάρος γέννησης αμνών στα 4 κιλά) ενώ αντίστοιχα ύψος ακρωμίου στα 78 εκ. και 68 εκ. Εμφανίζουν κυρτό επιρρίνιο, λεπτή και μακρά ουρά. Ο χρωματισμός τους ποικίλει από λευκό έως και μαύρο (στις μέρες μας τα περισσότερα ζώα είναι λευκά ενω στην πλειοψηφία τους εμφανίζουν διαφορετικής έκτασης μαύρες κηλίδες στο πρόσωπο και στα άκρα.). Τα κριάρια έχουν κέρατα συνήθως μεγάλα που περιελίσσονται γύρω από τα αυτιά, κάποια εμφανίζουν μικρότερα ενώ υπάρχουν και ακέρατα-σιούτα. Κέρατα εμφανίζουν και μερικές προβατίνες.

Γαλακτοπαραγωγή: Αυτή εμφανίζει μεγάλες διακυμάνσεις μεταξύ των εκτρεφόμενων ζώων με μέσο όρο αυτών να αγγίζει τα 170 κιλά γάλα σε χρονική περίοδο 160 ημερών. Αυτό πρόκειται φυσικά για τη μέση απόδοση, υπάρχουν κοπάδια που μετά από επιλεκτικές και οργανωμένες συζεύξεις έχουν φτάσει το επίπεδο της εκτροφής σε περισσότερο από 230 κιλά γάλα ανά ζώο για την ίδια χρονική περίοδο που αναφερθήκαμε. Αξίζει να σημειωθεί ότι η λιποπεριεκτικότητα είναι στο 7% και πρωτείνες στο 5.5%.

Αναπαραγωγική ικανότητα: Με καλές συνθήκες εκτροφής και οργάνωση παρατηρείται ότι τουλάχιστον το 50% από τις ζυγούρες γονιμοποιείται στους 9-10 μήνες και πρόκειται για φυλή με καλή γονιμότητα και δείκτη πολυδυμίας στο 1,4. Τα αρνιά σφάζονται στις 6 εβδομάδες περίπου και αποδίδουν βαριά σφάγια καλής ποιότητας ενώ η περαιτέρω ανάπτυξή τους θεωρείται ασύμφορη οικονομικά.

Επίσης δεν παρουσιάζει δυσκολίες στο μηχανικό άρμεγμα καθώς η κατασκευή του μαστού και η θέση πρόσφυσης των θηλών είναι κατάλληλες για αυτό ενώ εύκολα αρμέγεται και με το χέρι.

Γενικά πρόκειται για μια φυλή που μπορεί να εκτραφεί είτε με την παραδοσιακή μορφή ενός μικρού κοπαδιού, είτε ημιεντατικά σε ποίμνια 100-150 ζώων αλλά ακόμα και εντατικά σε σύγχρονα ποιμνιοστάσια με μεγάλο αριθμό ζώων χωρίς κανένα πρόβλημα.

Επομένως έχουμε ένα πρόβατο που εμφανίζει μεγάλη παραγωγικότητα χωρίς σημαντικές απαιτήσεις, έχει μακροβιότητα και χαμηλό ποσοστό αντικατάστασης (συνήθως κάθε προβατίνα ξεπερνά τις 5 γέννες με καλές αποδόσεις επομένως υπερέχει στη διάρκεια παραγωγικής ζωής σε σχέση με ξένες φυλές), είναι ανθεκτικό σε πολλά νοσήματα όπως πιροπλάσμωση, πνευμονίες και κυρίως την τρομώδη νόσο-scrapie (υπάρχει σε υψηλά ποσοστά ο ανθεκτικός απλότυπος ARR είτε σε ομόζυγη είτε ετεροζυγη κατάσταση), πρώιμο, κοπαδιάρικο, προσαρμόζεται στην μηχανική άμελξη,

Τέλος έχουμε ένα ελληνικό πρόβατο που παρέμεινε στην εξελιγκτική του πορεία αποδοτικό, προσαρμόστηκε στις συνθήκες και εξελίχθηκε με βάση αυτές που επικρατούν στη χώρα μας και αυτό είναι και το πιο σημαντικό για μια φυλή. Να μπορεί να αποδώσει το γενετικό της υπόβαθρο επειδή έτσι το περιβάλλον καθόρισε.